10 neobičnih drevnih rituala za koje i ne znate

Inke, drevna civilizacija koja je živela u Andima, poznati su po svojim ritualima žrtvovanja dece. Ovaj ritual, poznat kao “Capacocha”, bio je izuzetno značajan i verovalo se da će umiriti bogove, obezbediti dobre useve i zaštititi zajednicu od prirodnih katastrofa poput zemljotresa i vulkanskih erupcija.

Žrtvovanje je obično uključivalo decu visoke društvene klase, koja su smatrana čistim i nevinim. Deca su prethodno bila dobro zbrinuta, hranjena i obučena u najlepšu odeću. Ritual je pažljivo planiran i deca su vođena na visoke planinske vrhove, gde su nakon ceremonije umirali usled hladnoće ili drugih ritualnih metoda. Njihova tela su često mumificirana zbog ekstremnih uslova na velikim visinama.

Egipatska mumifikacija je složen proces koji je imao za cilj očuvanje tela za zagrobni život. Egipćani su verovali da će duša ponovo ujediniti sa telom, pa je očuvanje tela bilo od suštinskog značaja. Proces mumifikacije je uključivao uklanjanje unutrašnjih organa, sušenje tela pomoću natrona (prirodne soli) i umotavanje tela u platnene trake.

Manje poznato je da su Egipćani mumificirali ne samo ljude, već i životinje. Životinje su imale važno mesto u egipatskoj religiji, pa su često mumificirane kao kućni ljubimci ili sveti simboli. Čak su i insekti, poput skarabeja, bili mumificirani i stavljani u grobnice kao amajlije koje pružaju zaštitu u zagrobnom životu. Mumifikacija je bila sveobuhvatan proces koji je zahtevao veliko znanje i veštinu.

Šamanizam je drevna duhovna praksa koja je duboko ukorenjena u kulturama Sibira. Šamani, koji su smatrani posrednicima između ljudskog sveta i sveta duhova, izvodili su složene rituale kako bi komunicirali s duhovima predaka i prirodnim silama.

Ovi rituali su uključivali ples, pevanje i bubnjanje kako bi se postigao trance. Šamani su često koristili halucinogene biljke kao što su gljive ili biljne mešavine kako bi proširili svoju svest i stupili u kontakt sa duhovima. Ovi transevi su im omogućavali da leče bolesti, predviđaju budućnost i rešavaju sukobe unutar zajednice. Šamanistički rituali su bili ključni za duhovno i društveno zdravlje zajednice i prenosili su se sa generacije na generaciju kroz obuku i iskustvo.

Kelti, drevni narodi koji su naseljavali delove Evrope, praktikovali su rituale koji su uključivali zakopavanje živih ljudi kao žrtve bogovima. Ovaj ritual je bio deo njihovog verovanja u božansku moć i nužnost žrtvovanja za dobrobit zajednice.

Žrtvovanje živih ljudi je često bilo povezano sa religijskim festivalima i važnim događajima kao što su ratni pohodi ili proslave žetve. Ljudi su birani za žrtvovanje zbog njihove posebne važnosti ili zbog svojih sposobnosti. Ritual je obično bio vođen od strane druida, koji su bili duhovni vođe i posrednici između bogova i ljudi. Žrtve su bile sahranjivane u ritualnim jamama, često zajedno sa dragocenim predmetima kao što su oružje, nakit i hrana, kako bi se umirili bogovi i osigurala njihova milost.

Asteci, poznati po svojim složenim religijskim sistemima, praktikovali su rituale koji su uključivali korišćenje bakarne zmije kao simbola plodnosti i obnove. Bakarna zmija, izrađena od bakra i drugih materijala, bila je centralni element u ceremonijama posvećenim bogovima plodnosti, kao što su Tlalok i Quetzalcoatl.

Ovaj ritual je uključivao žrtvovanje zmije, koja je predstavljala obnavljanje života i cikluse prirode. Nakon ceremonijalnog žrtvovanja, delovi zmije su korišćeni u raznim obredima koji su uključivali plesove, pesme i molitve. Asteci su verovali da će ovakvi rituali osigurati obilne kiše, plodne useve i blagostanje za zajednicu. Ceremonije su bile izuzetno važne i okupljale su veliki broj učesnika, uključujući sveštenike, plemstvo i obične ljude.

Ritual sati je bio drevna hinduistička praksa u kojoj se udovica spaljivala na lomači zajedno sa telom svog preminulog muža. Verovalo se da će ovim činom udovica pratiti svog muža u zagrobni život i osigurati mu sreću i mir. Sati je bio duboko ukorenjen u hinduističku tradiciju i smatran je činom vrhunske odanosti i časti.

Ritual sati je obično bio izveden javno, pred celom zajednicom. Udovica je bila pripremljena za ceremoniju, često obučena u svoje najbolje ruho i ukrašena nakitom. Procesija bi je vodila do lomače, gde bi se pridružila telu svog muža. Ceremonija je bila propraćena molitvama i pesmama, a prisutni su verovali da će tim činom doneti božanski blagoslov za celu zajednicu. Iako je sati zvanično zabranjen u 19. veku, sporadični slučajevi su zabeleženi i kasnije, što ukazuje na duboku ukorenjenost ove prakse u određenim delovima Indije.

Maje, drevna civilizacija poznata po svojim monumentalnim piramidama i naprednoj astronomiji, praktikovali su ljudske žrtve kako bi umirili bogove i osigurali plodnost zemlje. Ovi rituali su bili duboko ukorenjeni u njihovoj religiji i smatrani su neophodnim za održavanje kosmičkog poretka.

Žrtve su obično bili ratni zarobljenici ili dobrovoljci koji su se smatrali izuzetno časnim. Ritual je uključivao vađenje srca dok je još kucalo, što je trebalo da simbolizuje najveću moguću žrtvu za bogove. Ceremonija je često izvedena na vrhu piramide, uz prisustvo sveštenika, plemstva i naroda. Nakon žrtvovanja, krv je bila prolivena po oltaru kao dar bogovima, a telo je često bilo bacano niz stepenice piramide. Ove ceremonije su bile deo većih festivala i proslava koje su slavile cikluse prirode, kao što su žetva i kišna sezona.

Aboridžini, domorodački narodi Australije, izvodili su složene plesove koji su služili kao žrtva bogovima i duhovima predaka. Ovi plesovi, poznati kao “Corroboree,” su bili ključni deo njihovog duhovnog i kulturnog identiteta.

Plesovi su uključivali bogatu simboliku i često su trajali nekoliko dana, prateći ritmove bubnjeva i pesama. Učesnici su nosili složene kostime i maske, koje su predstavljale različite duhove i životinje. Plesovi su imali za cilj da ispričaju priče o stvaranju sveta, životu predaka i prirodnim ciklusima. Tokom ovih rituala, učesnici bi često ulazili u stanje transa, verujući da mogu komunicirati sa duhovima i tražiti njihovu pomoć i blagoslov za zajednicu. Ovi plesovi su bili od suštinske važnosti za očuvanje kulture i tradicije Aboridžina, prenoseći znanje sa generacije na generaciju.

Pleme Dogon iz Zapadne Afrike je poznato po svojim složenim ritualima maskiranja, koji su korišćeni za komunikaciju sa duhovima predaka. Maska je bila izrađena sa velikom pažnjom i korišćena u plesovima koji su slavili različite faze života i prirodne cikluse.

Maske su bile izrađene od drveta i ukrašene jarkim bojama i simbolima koji su predstavljali različite aspekte prirode i duhovnog sveta. Ritual maskiranja je uključivao plesove koji su često trajali nekoliko dana, uz pratnju bubnjeva i pesama. Plesači su nosili maske i kostime koji su simbolizovali duhove predaka i bogove, a njihove koreografije su bile osmišljene da prenesu priče o stvaranju, životu i smrti. Ovi rituali su imali važnu ulogu u održavanju društvene harmonije i povezivanju zajednice sa njihovim duhovnim nasleđem.

Stari Grci su praktikovali nešto slično modernoj medicini – skeniranje mozga. Iako nisu imali tehnologiju koju mi danas koristimo, razvili su rituale i biljne preparate kako bi postigli stanje transa i proučavali funkcionisanje ljudskog mozga.

Ovi rituali su se često izvodili u hramovima posvećenim bogu lečenja, Asklepiju. Sveštenici i lekari bi koristili biljke sa halucinogenim svojstvima kako bi pacijente doveli u stanje transa. Tokom ovog stanja, verovali su da mogu direktno komunicirati sa bogovima i dobiti uvid u prirodu bolesti i načine lečenja. Pacijenti su često prolazili kroz seriju rituala koja su uključivala meditaciju, molitvu i terapeutske kupke. Grci su verovali da je duhovno zdravlje povezano sa fizičkim, te su ovi rituali bili integralni deo njihove medicinske prakse.